antara berjutajuta orang yang amik perguruan,berapa orang yang betulbetul minat nak jadi cikgu?memanglah time interview,time mengarang kenapa nak jadi cikgu,ratarata akan cakap,"saya memang minat jadi cikgu.sejak dari kecil lagi saya bercitacita nak jadi cikgu".haaaaaaa,cakap elokelok.time kecil tu bercitacita atau 'mainmain cikgu' dengan adikadik dan jiran sebelah rumah? ;p
saya?mungkin sebab tiada pilihan lain?ataupun mungkin abah saya kalau boleh nak seorang daripada anakanak dia jadi cikgu?entahlah.saya ni banyak juga citacita.haha.pengacara,peguam syariah,dj,pengurus hotel,ahli bisnes,kaunselor dan pakar motivasi.haha.peguam konpem saya tak kan amik,famili saya tak suka.lagipun,saya tak minat belajar arab.tapi, makin lama,makin saya minat nak jadi pakar motivasi,alaala kaunselor kat sekolah.
disebabkan saya akan end up jadi cikgu,saya fikir,saya masih boleh gembira dengan jadikan cikgu sebagai laluan untuk saya menjadi pakar motivasi.hei,bagi motivasi dekat sekolah pun dah dapat memuaskan jiwa saya sebab saya bukan nak kejar populariti,tapi saya nak memuaskan jiwa saya.
ada seorang pakar motivasi pernah berkata dekat saya, "kalau tak suka sesuatu pekerjaan itu,berusahalah untuk masukkan perkara yang kita minat dalam pekerjaan tu"
dengan erti kata lain,cari jalan untuk membuka jalan kepada perkara yang kita minat melalui perkara yang kita tidak minat itu. hope u'll find your way :)
p/s:minat bisnes?jual la dekat sekolah. :p
No comments:
Post a Comment